VV Kollum, een oude voetbalclub in een prachtig dorp!
Ontstaan in de crisisjaren, toen er weinig geld en nog minder vertier was. Vanaf 1925 waren er schermutselingen om een club op te richten. In dat jaar werd op een zaterdagavond de K.V.V. “De Katten” opgericht. De Katten speelden op zondag en de contributie werd vastgesteld op 2 gulden per jaar. Enkele dagen later werd er ook een christelijke voetbalvereniging opgericht die de naam “Frisia” meekreeg. Beide verenigingen bleken uiteindelijk niet levensvatbaar te zijn.
In 1930 ontstond een nieuwe vereniging in Kollum, Hercules geheten. In 1930 werd ook sportpark “Oostenstein” geopend en hier speelde Hercules dan ook de eerste tijd. Uiteindelijk bleek dat het speelveld op Oostenstein niet aan de eisen kon voldoen, zodat de Kollumers genoodzaakt waren om uit te wijken naar, jawel, een voetbalveld in Oudwoude. Hoe lang er door Hercules in Oudwoude gespeeld werd is niet bekend, maar ook dit bleek geen levensvatbare situatie.
In de beginjaren van de Tweede Wereldoorlog bestond er in Kollum opnieuw behoefte aan een voetbalploeg. Met de oude netten en wat ander restmateriaal van Hercules werd op 1 maart 1942 vv Kollum opgericht. Eerst werd er weer op Oostenstein gevoetbald, totdat in 1967 ons mooie sportpark Baensein werd geopend door de toenmalige burgemeester Bekius. Uiteindelijk kunnen we na 75 jaar terugzien op een mooie tijd die niet alleen veel leden naar de velden trok, maar begonnen op een kaal veld in Oostenstein beschikt de vereniging nu over deze prachtige accommodatie.
Veel zelfwerkzaamheid bracht de vereniging tot wat het nu is en zonder al die vrijwilligers van toen en nu zou dit alles niet gerealiseerd zijn. Iets wat in de toekomst ook onontbeerlijk is voor een vereniging. Maar tijden veranderen. Klaas Visser, die in 1942 lid werd, vertelde in het 50-jarig jubileumboek schitterende verhalen over hoe het er toen aan toe ging: “Ut voetballen ging in die tied bij alle speulers boven alles. We waren er de hele week met bezig. Woensdag werden de neie opstellings yn’t kastje bij de Roskam ophongen en tussen de middag sjeesden wij er heen om te kieken. Dan begon het praten over de volgende wedstried alweer. Tot die tied hadden we’t over de vorige wedstried. Donderdagsavonds stopten we met roken en werd in spanning naar de wedstried toeleefd. Jan de Boer zei dan altied: ‘ik skiet wel zeuven kleuren??.’ Ien die tied werd wel voetbald en veul minder praat en skreeuwd as nou. At’r ien bij ons wat zei, war dat ‘e aanvoerder, Jan de Boer, die bulderde er met sien zware stem soms wel es deurheen, mar anders hoorde je niemand, niks, wij voetbalden!”
Tegenwoordig gaat het allemaal anders. Het kastje bij de Roskam heeft plaats gemaakt voor Whatsapp en het wordt door de individualisering van de maatschappij met name voor de kleinere verenigingen steeds moeilijker het hoofd boven water te houden. Maar vv Kollum is gelukkig een levendige vereniging met vele actieve vrijwilligers. Als je hier op zaterdag een blokje om het veld loopt zie je nog vele mannen van het eerste uur belangstellend en met plezier langs de lijn staan. VV Kollum is voor velen van ons een heel belangrijk deel van het leven geworden.
Een oude voetbalclub in een klein dorp is veel meer dan voetbal alleen. Je hoort erbij, er wordt op je gerekend, je gaat ervoor, je leert ervan, je doet het samen, het is sportief en het is gezellig.
